Het Fietspad Langs de Digitale Snelweg
Hoofdmenu Fietsenstalling Fietstochten Wielerparcours Discussiehoek Mountain Biking
De andere verhalen van Jan Boonstra:


Donghae-Pusan
Een rothond
Monsterrit door België en Nederland
Dunmarra
Trondheim-Oslo
Onyang
Het bergpaadje
Revanche
Van Inchon naar Pusan
Brandenburg
Oost Thailand
Water
De eerste dag in Japan
Door Denemarken
Voor het eerst in Korea
In de regen
De rivier door
Over de Oodnadatta Track.
Met de fiets op de trein
Het nachtleven van een toerfietser.

Dunmarra

Een verhaal van © Jan Boonstra.

Ruim een week ben ik nu al bezig om Australië op de fiets van noord naar zuid te doorkruisen. De eenzaamheid en de grote leegte van dit land zijn een geweldige ervaring. Vooral voor een Nederlander die in Hong Kong woont, zoals ik. Toen ik vanuit het tropische Darwin vertrok, was er zelfs nog een fietspad langs de weg. Maar de bewoonde wereld was spoedig verdwenen en de lange asfaltweg die in een punt naar de horizon liep was vaak het enige bewijs dat hier vaker mensen waren geweest. Maar ik fietste stug door, 100 a 200 km per dag, afhankelijk van de mogelijkheid om te overnachten, te eten en water te "tanken".

Vanmiddag ben ik gestopt bij de roadhouse "Dunmarra". Ik zit voor het restaurant op een bankje, bij het benzinestation. Het is niet druk. Het is stil. Een generator zoemt op de achtergrond en vanuit de bush komt het geluid van krekels. Af en toe passeert een auto over de Stuart Highway. Allemaal met een verre bestemming, want het dichtstbijzijnde iets van betekenis is 300 km naar het noorden of 350 km naar het zuiden. Ik zit in het grote niets van Australië. De sterren fonkelen aan de hemel en het wordt kouder.
Dan komt er een grote Greyhound bus en die stopt vlak voor m'n neus. Mensen strekken zich en strompelen geeuwend de bus uit en de meesten gaan richting de deur van het restaurant. Het is een bont gezelschap. Keurig geklede oude mensjes, jonge vakantiegangers, oudere vakantiegangers en passagiers die ik niet in een hokje kan plaatsen. Ik zit heel strategisch op m'n bankje, want ze paraderen allemaal voor me langs. Ik spreek een jonge vent aan die bij de bus bleef hangen. Ik had hem als Duitser geklassificeerd en dat bleek juist. De bus was vanochtend uit Darwin vertrokken, dit was z'n vierde stop en de eindbestemming was Adelaide. "Wanneer is ie daar?" Dat wist de Duitser niet, want hij stapt uit in Alice Springs en dat gebeurt morgenochtend om 6 uur. Zoals gebruikelijk in deze situatie wisselden we toen vakantie-ervaringen uit. Langzaamaan kroop het reisvolk weer in de bus en ik nam afscheid van mijn aanspraak. Een van de beide chauffeurs liep door de bus en telde neuzen. Het klopte, want meteen daarna ging het licht uit en werd de motor gestart. Het gevaarte (met aanhangwagen) zette zich in beweging en draaide langzaam de Stuart Highway op. De lichtjes werden al kleiner en het gezoem van de generator hernam de positie van belangrijkste geluidsbron op de achtergrond. Het werd weer vredig stil in Dunmarra. Ik begin ook te geeuwen en ik ga m'n bed opzoeken. Morgen weer verder, weer een klein streepje er bij op de kaart. De fiets slaapt al.

© 1996 Jan Boonstra.

Fietspad langs de Digitale Snelweg 2.1
© 1995-2023 Michiel van Loon