Het Fietspad Langs de Digitale Snelweg
Hoofdmenu Fietsenstalling Fietstochten Wielerparcours Discussiehoek Mountain Biking
De andere verhalen van Jan Boonstra:


Donghae-Pusan
Een rothond
Monsterrit door België en Nederland
Dunmarra
Trondheim-Oslo
Onyang
Het bergpaadje
Revanche
Van Inchon naar Pusan
Brandenburg
Oost Thailand
Water
De eerste dag in Japan
Door Denemarken
Voor het eerst in Korea
In de regen
De rivier door
Over de Oodnadatta Track.
Met de fiets op de trein
Het nachtleven van een toerfietser.

Monsterrit door België en Nederland

Een verhaal van © Jan Boonstra..

Om 11 uur 's avonds reed de trein Maastricht binnen en zocht ik mijn fiets op in het bagagecompartiment. Alles werd gecontroleerd: verlichting, bandenspanning, fietscomputer op nul, eten en snoepgoed binnen handbereik. De trein kwam aan het eind van zijn reis en mijn reis begon: een nachtelijke fietstocht door België en daarna langs de Nederlandse kust tot Haarlem en dan naar mijn eindoel Beets, bij Hoorn. 430 kilometer. Het was geen georganiseerde toertocht, ik had hem zelf uitgestippeld en ik reed hem in m'n eentje.

De weersverwachting was goed: droog, zuidwestenwind en 's nachts niet kouder dan 12 graden. Vol goede moed, maar toch een tikkeltje nerveus voor zo'n grote tocht reed ik de eerste kilometers door de nauwe straatjes van Maastricht. Zo laat op de avond waren er nog veel mensen op straat en op de terrasjes op het Vrijthof was het nog gezellig druk. Maar ik kwam om te fietsen en trapte stevig door, de grens over, naar Tongeren. Het werd stil en donker en de wind ging liggen. De nacht sloot zich om mij heen.

In de uren daarna passeerde in St. Truiden, Tienen en Leuven. Hoewel ik toch redelijk goed getraind had, vielen de eerste 80 kilometers me tegen. Ik kon de gemiddelde snelheid nauwelijks op 22 km/h handhaven en ik kreeg warempel zadelpijn, waar ik anders nooit last van heb. Om vier uur reed ik Brussel binnen en volgde richting Centrum. Eenmaal bij de Grote markt zocht ik richtingborden om Brussel weer uit te komen, maar die waren er niet. Ik vertrouwde op mijn richtinggevoel en die leidde mij door een straat, tegen het eenrichtingverkeer in. Ik dacht dat dat wel kon, midden in de nacht, zonder verkeer, maar de Belgische politie vond van niet. Het vergrijp was niet zo groot, zodat de agenten mij met een waarschuwing lieten gaan. Maar gauw vroeg ik hen nog even de juiste weg. Het waren aardige agenten, want ze hebben toen tot de rand van de stad in hun politieauto voor me uit gereden om me de weg te wijzen!

Eenmaal Brussel voorbij reed ik weer in donker en stil België De vermoeidheid ging niet over. En ik begon mij hoe langer hoe meer te ergeren aan het gebonk over de slechte betonwegen in dit land. M'n gemiddelde daalde naar 21 km/h (tijdens stops laat ik de computer doorlopen). Aan de horizon in de ochtendschemering doemde de skyline van Gent op. Gelukkig zijn in België veel cafees vroeg open en om 7 uur zat ik in Gent aan de koffie met ovenvers gebak te genieten van een flinke rustpauze. Dat deed wonderen. Terwijl forensers zich massaal naar Gent begaven reed ik in een pittig tempo de stad weer uit in noordwestelijke richting. Ik kreeg nog een stortbui te verduren en de wind (zuidwest) stak op. De vermoeidheid was weg en in een ruk ben ik doorgestoomd naar Breskens met een snelheid van zo'n 28 km/h.

Het was kwart voor tien toen ik met de veerpont aankwam in Vlissingen en ik had er nu 213 kilometer op zitten. Het weer was schitterend. Het was windstil, de zon scheen en een temperatuur van 16 graden was niet slecht voor de maand april. Na de stormvloedkering kwam er een pittige noordwestenwind, die tot ver in de middag bleef. De zon bleef schijnen, het was kraakhelder en ik genoot van de fraaie vergezichten vanaf Zeeland's dammen en dijken. Tot Maassluis heb ik de lange afstand fietsroute no. LF1b gevolgd (de Noordzee-route, die goed wordt aangegeven). Met een fiks tegenwindje reed ik langs de Nieuwe Waterweg naar Hoek van Holland. Daar pikte ik de LF1b weer op, die ik tot Bloemendaal heb gevolgd. Alleen in Scheveningen raakte ik het spoor even kwijt. Deze fietsroute volgt een schitterend tracee door duinen en bossen. Het is alleen jammer dat het wegdek over grote gedeelten tamelijk slecht is. Er zitten kilometers lange stukken in met klinkerbestrating met veel kuilen en hobbels. ook gedeeltes met betonplaten komen voor en het gebonk begon mij de keel uit te hangen. Ik vond dat ik daar in België al genoeg mee was geplaagd.

Maar: de omgeving was mooi, het weer was mooi en met een tempo van 24 km/h had ik het nog steeds best naar mijn zin. Na Katwijk nam ik nog een koffie met appeltaart tijdens de laatste rustpauze, met 350 kilometer op de teller. De wind draaide toen naar zuidwest. De laatste 80 kilometer gingen dus lekker voor de wind. Boven Zandvoort verliet ik de kust en tegen half zeven passeerde ik Haarlem. De pont bij Buitenhuizen zorgde voor een kwartiertje oponthoud, maar dat vond ik niet erg omdat ik de kilometers inmiddels flink in de benen voelde zitten. Zaanstad en Purmerend werden gepasserd en de laatste kilometers legde ik moe maar voldaan in een rustig tempo af. Om 8 uur was ik er, 21 uur na de start in Maastricht en 430 kilometer fietservaring rijker.

© 1996 Jan Boonstra.

Fietspad langs de Digitale Snelweg 2.1
© 1995-2023 Michiel van Loon