De andere verhalen van Jan Boonstra:
Donghae-Pusan
Een rothond
Monsterrit door België en Nederland
Dunmarra
Trondheim-Oslo
Onyang
Het bergpaadje
Revanche
Van Inchon naar Pusan
Brandenburg
Oost Thailand
Water
De eerste dag in Japan
Door Denemarken
Voor het eerst in Korea
In de regen
De rivier door
Over de Oodnadatta Track.
Met de fiets op de trein
Het nachtleven van een toerfietser.
|
Met de fiets op de trein
Een verhaal van © Jan Boonstra..
Meestal heb ik aan het begin van een fietstocht meteen het
lekker-fiets-vakantie-gevoel, maar ditmaal niet. Dat komt
omdat in deze fietsvakantie de eerste 300 km in Nederland en
Duitsland worden verreden en de rest (ca. 800) in Thailand.
Daarom zat ik de avond voor de vlucht naar Bangkok nog in het
pikdonker door een koude hagelbui te trappen. Plaats van
handeling: Noord-West-Duitsland, op weg naar het station van
Oldenburg. Daar aangekomen bleek de trein naar Bremen na 2
minuten te vertrekken, dus vlug vlug fiets naar binnen, deur
dicht, trein weg. In Bremen had ik alle tijd. Mijn trein naar
Frankfurt, waarin ik een slaapplaats geboekt had, vertrok 4 uur
later. Dus: omkleden, eten, koffie drinken en zo kon ik allemaal
op mijn gemak doen.
Precies op tijd rolde de exprestrein het station binnen. Ik
had mij op de juiste plaats opgesteld voor mijn rijtuig helemaal
achteraan, maar het bleek dat de fiets helemaal vooraan
in de bagagewagen moest. Dus snel naar voren, steppend over
het perron. Het kostte me wat moeite de fiets naar binnen te
wurmen en de vertrektijd kwam snel naderbij. Rennend met mijn
bagage over het perron kwam ik weer bij mijn rijtuig, no. 16
en hijgend gaf ik de conducteur mijn ticket. De trein zette
zich in beweging. Het was zondagnacht, 0h14, pünktlich op
tijd. De conducteur bestudeerde mijn ticket en zei: "de datum
klopt niet. U hebt een reservering voor de trein van gisteren".
Ik schrok. Hoe kon dat nou? Maar ik kreeg toch een bed
toegewezen, in een coupé met 6 bedden, waarvan drie al waren
bezet door slapende reizigers. Om de huisvrede niet te breken
liet ik het licht uit en maakte m'n bed op en kleedde me uit.
Door het gerommel was een huisgenoot wakker geworden en met
een ruk werd het gordijntje voor de deur dichtgetrokken, zodat
het laatste beetje licht vanuit het gangpad ook weg was.
Het was heet in de coupee. Ik lag op m'n bed en begon te piekeren:
hoe kon dat nou met die datum? Toen sloeg de schrik om
mijn lijf: als de datum fout was, was mijn vlucht dan ook een
dag eerder? Haastig rommelde ik in mijn bagage en vond mijn
vliegticket. Even het gordijntje opzij en onder het afkeurend
gekreun van een medepassagier las ik de datum: 31 januari. Dat
was goed. Ik ging weer liggen. De wagon schommelde zachtjes
heen en weer en af en toe flitste wat licht van buiten door
een grote kier in het gordijn voor het raam. Treinreizen vind
ik heel plezierig en ik stelde me voor dat ik zo meteen wel
lekker in slaap zou vallen onder het ritmisch gedender van de
wielen over de rails.
Maar weer schrok ik op: wat voor datum is het vandaag? Was ik
echt een dag te laat? Ik ging aan het hoofdrekenen, maar
maakte fouten en raakte in paniek. Ik wist het niet meer. Weer
ritselde ik in m'n papieren en vond m'n agenda. Ik durfde niet
weer het gordijntje van de gangdeur op te lichten en bleef met
de agenda voor de spleet in het gordijn voor het buitenraam
wachten tot er weer een lichtflits voorbij kwam. Die kwam na
een paar minuten en ik was gerust gesteld, want de datum en
dag van vertrek vanaf Frankfurt luchthaven klopte. Ik snapte
ook wat er fout was gegaan: de treinreis begon op zondagavond
30.01, maar het deel waar ik een bed had gereserveerd, vanaf
Bremen, begon zeer vroeg op 31.01. Toen ik de ticket kocht had
men kennelijk deze subtiele verandering van datum niet gerealiseerd.
Ik kon gerust gaan slapen. Maar de slaap kwam niet.
Ik was klaar wakker. Regelmatig lag ik door de spleet naar
buiten te kijken en Hannover, Göttingen en Kassel schoven
langs het raam. De maan, hoog boven de zwarte heuvels weerspiegelde
in het water van de Weser en ik vond het mooi. De
streek kende ik van vroegere fietstochten.
Ik probeerde wel wat te slapen, maar het lukte absoluut niet.
Eigenlijk ook niet erg, want hoe moest ik op tijd wakker
worden? Bij Marburg wees een stationsklok 4 uur aan en realiseerde
ik me dat het nog maar een dik uur reizen was, dus
bleef ik maar wakker, dacht ik. Wat er gebeurde weet ik niet,
maar even later schudde de conducteur aan m'n voet en schrok
ik wakker. "U moet er in Frankfurt uit, niet?" Ik schoot
overeind en kleedde me snel aan. Weer klonk gekreun: m'n
medepassagiers moesten verder en draaiden zich nog eens om. De
trein reed nog in volle vaart en ik voelde me zeer gelukkig
dat ik op tijd was gewekt. Ik raapte m'n rommeltje bij elkaar
en om het gevaar af te wenden dat ik mijn fiets niet op tijd
uit de trein zou krijgen, liep ik met de bagage van wagon tot
wagon naar voren. Dat was niet zo simpel, want veel mensen
stonden en zaten in de gangpaden. Toen ik het bagagerijtuig
bereikte gleed de trein Frankfurt Hauptbahnhof binnen. Even
later stond ik met de fiets in de kou op het perron. Frankfurt
moest nog wakker worden. Op naar de volgende etappe.
|