Het Fietspad Langs de Digitale Snelweg
Hoofdmenu Fietsenstalling Fietstochten Wielerparcours Discussiehoek Mountain Biking
De andere verhalen van Jan Boonstra:


Donghae-Pusan
Een rothond
Monsterrit door België en Nederland
Dunmarra
Trondheim-Oslo
Onyang
Het bergpaadje
Revanche
Van Inchon naar Pusan
Brandenburg
Oost Thailand
Water
De eerste dag in Japan
Door Denemarken
Voor het eerst in Korea
In de regen
De rivier door
Over de Oodnadatta Track.
Met de fiets op de trein
Het nachtleven van een toerfietser.

Met de fiets op de trein

Een verhaal van © Jan Boonstra..

Meestal heb ik aan het begin van een fietstocht meteen het lekker-fiets-vakantie-gevoel, maar ditmaal niet. Dat komt omdat in deze fietsvakantie de eerste 300 km in Nederland en Duitsland worden verreden en de rest (ca. 800) in Thailand. Daarom zat ik de avond voor de vlucht naar Bangkok nog in het pikdonker door een koude hagelbui te trappen. Plaats van handeling: Noord-West-Duitsland, op weg naar het station van Oldenburg. Daar aangekomen bleek de trein naar Bremen na 2 minuten te vertrekken, dus vlug vlug fiets naar binnen, deur dicht, trein weg. In Bremen had ik alle tijd. Mijn trein naar Frankfurt, waarin ik een slaapplaats geboekt had, vertrok 4 uur later. Dus: omkleden, eten, koffie drinken en zo kon ik allemaal op mijn gemak doen.
Precies op tijd rolde de exprestrein het station binnen. Ik had mij op de juiste plaats opgesteld voor mijn rijtuig helemaal achteraan, maar het bleek dat de fiets helemaal vooraan in de bagagewagen moest. Dus snel naar voren, steppend over het perron. Het kostte me wat moeite de fiets naar binnen te wurmen en de vertrektijd kwam snel naderbij. Rennend met mijn bagage over het perron kwam ik weer bij mijn rijtuig, no. 16 en hijgend gaf ik de conducteur mijn ticket. De trein zette zich in beweging. Het was zondagnacht, 0h14, pünktlich op tijd. De conducteur bestudeerde mijn ticket en zei: "de datum klopt niet. U hebt een reservering voor de trein van gisteren". Ik schrok. Hoe kon dat nou? Maar ik kreeg toch een bed toegewezen, in een coupé met 6 bedden, waarvan drie al waren bezet door slapende reizigers. Om de huisvrede niet te breken liet ik het licht uit en maakte m'n bed op en kleedde me uit. Door het gerommel was een huisgenoot wakker geworden en met een ruk werd het gordijntje voor de deur dichtgetrokken, zodat het laatste beetje licht vanuit het gangpad ook weg was.

Het was heet in de coupee. Ik lag op m'n bed en begon te piekeren: hoe kon dat nou met die datum? Toen sloeg de schrik om mijn lijf: als de datum fout was, was mijn vlucht dan ook een dag eerder? Haastig rommelde ik in mijn bagage en vond mijn vliegticket. Even het gordijntje opzij en onder het afkeurend gekreun van een medepassagier las ik de datum: 31 januari. Dat was goed. Ik ging weer liggen. De wagon schommelde zachtjes heen en weer en af en toe flitste wat licht van buiten door een grote kier in het gordijn voor het raam. Treinreizen vind ik heel plezierig en ik stelde me voor dat ik zo meteen wel lekker in slaap zou vallen onder het ritmisch gedender van de wielen over de rails. Maar weer schrok ik op: wat voor datum is het vandaag? Was ik echt een dag te laat? Ik ging aan het hoofdrekenen, maar maakte fouten en raakte in paniek. Ik wist het niet meer. Weer ritselde ik in m'n papieren en vond m'n agenda. Ik durfde niet weer het gordijntje van de gangdeur op te lichten en bleef met de agenda voor de spleet in het gordijn voor het buitenraam wachten tot er weer een lichtflits voorbij kwam. Die kwam na een paar minuten en ik was gerust gesteld, want de datum en dag van vertrek vanaf Frankfurt luchthaven klopte. Ik snapte ook wat er fout was gegaan: de treinreis begon op zondagavond 30.01, maar het deel waar ik een bed had gereserveerd, vanaf Bremen, begon zeer vroeg op 31.01. Toen ik de ticket kocht had men kennelijk deze subtiele verandering van datum niet gerealiseerd. Ik kon gerust gaan slapen. Maar de slaap kwam niet. Ik was klaar wakker. Regelmatig lag ik door de spleet naar buiten te kijken en Hannover, Göttingen en Kassel schoven langs het raam. De maan, hoog boven de zwarte heuvels weerspiegelde in het water van de Weser en ik vond het mooi. De streek kende ik van vroegere fietstochten. Ik probeerde wel wat te slapen, maar het lukte absoluut niet. Eigenlijk ook niet erg, want hoe moest ik op tijd wakker worden? Bij Marburg wees een stationsklok 4 uur aan en realiseerde ik me dat het nog maar een dik uur reizen was, dus bleef ik maar wakker, dacht ik. Wat er gebeurde weet ik niet, maar even later schudde de conducteur aan m'n voet en schrok ik wakker. "U moet er in Frankfurt uit, niet?" Ik schoot overeind en kleedde me snel aan. Weer klonk gekreun: m'n medepassagiers moesten verder en draaiden zich nog eens om. De trein reed nog in volle vaart en ik voelde me zeer gelukkig dat ik op tijd was gewekt. Ik raapte m'n rommeltje bij elkaar en om het gevaar af te wenden dat ik mijn fiets niet op tijd uit de trein zou krijgen, liep ik met de bagage van wagon tot wagon naar voren. Dat was niet zo simpel, want veel mensen stonden en zaten in de gangpaden. Toen ik het bagagerijtuig bereikte gleed de trein Frankfurt Hauptbahnhof binnen. Even later stond ik met de fiets in de kou op het perron. Frankfurt moest nog wakker worden. Op naar de volgende etappe.

© 1996 Jan Boonstra.

Fietspad langs de Digitale Snelweg 2.1
© 1995-2023 Michiel van Loon