Het Fietspad Langs de Digitale Snelweg
Hoofdmenu Fietsenstalling Fietstochten Wielerparcours Discussiehoek Mountain Biking
De andere verhalen van Jan Boonstra:


Donghae-Pusan
Een rothond
Monsterrit door België en Nederland
Dunmarra
Trondheim-Oslo
Onyang
Het bergpaadje
Revanche
Van Inchon naar Pusan
Brandenburg
Oost Thailand
Water
De eerste dag in Japan
Door Denemarken
Voor het eerst in Korea
In de regen
De rivier door
Over de Oodnadatta Track.
Met de fiets op de trein
Het nachtleven van een toerfietser.

Een Rothond

Een verhaal van © Jan Boonstra..

Terwijl de bevolking van Hong Kong nog heerlijk op één oor ligt, doe ik een aantal keren per week (heel vroeg in de ochtend) een rondje op de fiets. Er is dan nog weinig verkeer op de weg en verder is het vaak genieten van de rode ochtendschemer boven de donkere bergen. Altijd doe ik hetzelfde rondje, 30 km. Zo langzamerhand weet ik dus precies waar de kuilen en de hobbels zitten. En waar de honden zitten...

Voor de honden in Hong Kong is het voorbijkomen van een racefietser reden genoeg om groot alarm te slaan. Voor een hond die niet achter een hek zit ben ik de attractie van de dag. Ik heb het niet op die beesten, vooral niet als ze me met daverend geweld achterna zitten. Ik ken al m'n honden zo langzamerhand en als ik er weer eentje, door een auto overreden, langs de weg zie liggen, heb ik daar niet zoveel verdriet van. Weer één minder.

Maar er is een hond, die maar niet overreden wil worden. Een groot zwart beest, dat altijd onder een geel Hondaatje op de loer ligt. Een rothond. Die krijg ik beslist nog eens in m'n wiel. Tenzij ik er iets aan doe en ik heb zitten peinzen hoe ik hem te lijf moest gaan. Ik wilde een steen meenemen en in mijn dromen zag ik hem al jankend, Kai!, Kai! de hoek om vluchten. Maar ik kon het etisch niet verantwoorden en de kans om het beest al fietsend goed te raken achtte ik klein. Ik had een ander plan.

Toen, op een mooie ochtend, het gele Hondaatje in zicht kwam en de grote hond zich er onder vandaan worstelde, greep ik mijn bidon met water. Ik had wat extra water meegenomen. De woeste kop met de ontblote tanden kwam snel dichterbij. Op nog geen meter afstand richtte ik mijn wapen en kneep. De hond bleef midden in een "Woef" steken en toen werd het muisstil achter me. Toen ik achterom keek was de hond bezig het water van het wegdek te likken.
En daarna? Geen centje pijn meer. De hond komt kwispelstaartend op me af en wacht op het water. Ik ben nu die aardige meneer met die waterspuit en hij is eigenlijk zo kwaad nog niet.

Hong Kong, september 1993

© 1996 Jan Boonstra.

Fietspad langs de Digitale Snelweg 2.1
© 1995-2023 Michiel van Loon