De andere verhalen van Jan Boonstra:
Donghae-Pusan
Een rothond
Monsterrit door België en Nederland
Dunmarra
Trondheim-Oslo
Onyang
Het bergpaadje
Revanche
Van Inchon naar Pusan
Brandenburg
Oost Thailand
Water
De eerste dag in Japan
Door Denemarken
Voor het eerst in Korea
In de regen
De rivier door
Over de Oodnadatta Track.
Met de fiets op de trein
Het nachtleven van een toerfietser.
|
Water
Een verhaal van © Jan Boonstra..
Bij het maken van een fietstocht in het Verre Oosten moet je
een beetje planmatig te werk gaan. Zoals hier, in Maleisië, zijn
er veel dunbevolkte streken en het vinden van een geschikt
bed voor de nacht is wel eens moeilijk. Vanochtend ben ik
vroeg vertrokken om, als het niet te inspannend zou zijn,
Raub te bereiken. Volgens de kaart is dat de eerste plaats
van enige betekenis op de route, maar het betekent ongeveer
200 km fietsen. Vanochtend reed ik ook nog 14 km fout (7 heen
en 7 terug). Zoiets kan mij verschrikkelijk opwinden, ik zit
dan tegen mezelf te vloeken en trap van nijdigheid een stuk
sneller. En vandaag kon ik het helemaal niet gebruiken.
Na Kuala Kubu Baharu wilde ik in het eerstvolgende dorp een
koffiepauze nemen en water bijtanken. Er was niet veel
verkeer op de weg. De geluiden uit de jungle vertelden me dat
ik niet alleen was, maar mensen zag ik weinig. ik genoot van
de prachtige natuur en van de tropische planten en bloemen
langs de weg. De weg steeg langzaam en onder de tropische
zon kreeg ik het warm. Ik begon uit te kijken naar een dorp,
want m'n water was op. Er kwam maar geen eind aan de
steeds stijgende weg. Ik hield mensen aan in passerende
auto's met de vraag of ze water voor me hadden, maar
niemand kon me helpen. Wel wilde iemand in een busje me
meenemen. Maar dat werd me toch te gek. Het busje
verdween om de hoek en ik was weer alleen met m'n lege
bidons. Ik bleef nog even staan naast de fiets. Het groene
woud oogde opeens niet meer zo vriendelijk, de ruige
bergtoppen kregen iets grimmigs en de geluiden uit het
donkergroene woud leken opeens ook anders te klinken. Wat
moest ik doen? Ik had ondertussen flink dorst gekregen. Toen
hoorde ik het geluid van een waterval en met mijn bidons trok
ik de jungle in, op het geluid af. Het geklater werd steeds
luider en toen zag ik door de bladeren heen het water
glinsteren. Het was een mooi watervalletje en een flinke plens
water kletterde op de rotsen. Wat een heerlijk geluid! Het
water was helder en smaakte geweldig. Ik heb me ook
meteen maar even gedouched.
Lekker opgefrist trapte ik verder naar boven en op de top
(800 m hoogte) was een gehuchtje met een paar eten / drinken
stalletjes. Daar heb ik me tegoed gedaan aan watermeloen en
gebakken banaan, waar oma druk mee bezig was. Toen door
naar Raub. Een alternatief was er ook niet, want afgezien van
het gehuchtje op de top, was Raub de eerste plaats die ik
tegenkwam. En dat was 70 km na het vorige dorp. Totaal had
ik vandaag 206 km op de teller.
|