De andere verhalen van Jan Boonstra:
Donghae-Pusan
Een rothond
Monsterrit door België en Nederland
Dunmarra
Trondheim-Oslo
Onyang
Het bergpaadje
Revanche
Van Inchon naar Pusan
Brandenburg
Oost Thailand
Water
De eerste dag in Japan
Door Denemarken
Voor het eerst in Korea
In de regen
De rivier door
Over de Oodnadatta Track.
Met de fiets op de trein
Het nachtleven van een toerfietser.
|
In de regen
Een verhaal van © Jan Boonstra..
In het dorpje Grossachsen, 15 km boven Heidelberg, zit ik als
een verzopen kat achter een kop koffie in de ontbijtkamer van
een chique hotel. Iets anders om te schuilen kon ik niet vinden.
Toen ik net binnen kwam voelde ik de afkeurende blikken.
De gasten hebben al ontbeten, de tafellakens zitten
vol kruimels en vlekken. Een stofzuiger zoemt, alsof men mij
wil zeggen: donder op, wij moeten hier nu schoonmaken. Maar de
koffie is lekker en ik neem er nog een.
Vanmorgen werd ik om half zeven wakker door stemmen van andere
hotelgasten. Het hotel was een zeer sfeervol en heel oud
vakwerkhuis. Aan de bouw te zien, waarschijnlijk altijd al een
herberg geweest. En daar hoort gewoon bij dat de kamers gehorig
zijn, dat de vloeren kraken en dat je je hoofd stoot als
je door de deur gaat. Prijs: DM. 24,50 inclusief stevig ontbijt.
Ik keek naar buiten en zag dat het nog grijzer en grauwer
was dan gisteren en de regen kletterde op de binnenplaats
van de boerderij tegenover. Mis dus, met het weer. Na het
ontbijt hees ik mijzelf in m'n regenpak en ging op weg. Het
pak voelde als een harnas, de capuchon zat voor m'n ogen en na
korte tijd was de binnenkant nog natter dan de buitenkant. Dat
was geen succes. Uit dat ding! Het bleef doorregenen, maar af
en toe werd het wat minder. Aanvankelijk werd ik ook nog niet
zo nat. Maar na het passeren van Weinheim werd het steeds
erger en ik besloot even een schuilplaats te zoeken waar ik
nog steeds zit, achter m'n inmiddels 3e kop koffie.
Een statige dame schrijdt voorbij en kijkt misprijzend op me
neer. Ik denk dat het de directrice is of zo. Zodra het wat
minder regent ga ik weer.
Toen ik na de pauze in Grossachsen vanmorgen de fiets weer
besteeg, regende het nog steeds. Het begon zelfs steeds harder
te regenen en in Heidelberg zocht ik beschutting onder de
luifel van een kiosk. Kon ik meteen lunchen, want er werden
ook broodjes verkocht. Ik heb daar anderhalf uur gestaan, in
de hoop dat de regen zou stoppen. Verveeld heb ik me niet. Ik
stond bij een druk kruispunt en wat er aan mensen en verkeer
langs komt is eigenlijk best fascinerend, als je niks beters
te doen hebt. De regen bleef maar stromen en ik kreeg het
koud. Ik heb toen m'n regenharnas over trui en jas aangetrokken
en ben weer op weg gegaan, richting zuid de stad uit.
Een digitale thermometer gaf 11 graden aan. En de regen
stroomde maar door.....
|